η μικρή κατσαρίδα

......η μικρή ΙΩΑΝΝΑ μήπως δεν είναι παντού γύρω μας; Τρέχει πέρα-δώθε, δεξιά –αριστερά, πάνω – κάτω.... Ψάχνει να βρει κάτι σπάνιο, ψάχνει να φτιάξει κάτι μεγάλο, γυρεύει να φτάσει ψηλά στο φεγγάρι, να δημιουργήσει, και όλο παλεύει- παλεύει να γίνει αυτό που δεν είναι . Θα μου πείτε είναι κακό αυτό; Συνέχεια να αναζητάς, να αγωνίζεσαι, να μοχθείς για να φτάσεις κάπου ....κάπου μακρυά, πολύ μακρυά από αυτό που μπορείς, αλλά όμως παλεύεις , αγωνίζεσαι. Και έτσι αποκτάς κι άλλες εμπειρίες, γνωρίζεις κόσμους άγνωστους σε σένα, μπαίνεις βαθιά στις καρδιές των ανθρώπων, τους μαθαίνεις, ζεις και βιώνεις πολλές και παράξενες καταστάσεις , γνωρίζεις τότε καλύτερα και σένα, αναρωτιέσαι για όλους και όλα. Αυτό μήπως δεν είναι κέρδος. Αλλά από την άλλη μήπως έτσι χάνεις το παρόν, το τώρα, αυτό που είσαι, αυτό που οι άλλοι γύρω σου είναι. Μήπως έτσι αναζητώντας αυτό το κάτι, τρέχοντας να φτάσεις ως το φεγγάρι δεν έχεις το χρόνο να ασχοληθείς με σένα. να ζήσεις για σένα και να χαρείς όλα όσα υπάρχουν τόσο κοντά σε σένα. Μπορεί η μικρή κατσαρίδα να είναι τελικά ευτυχισμένη που κατάφερε ένα τόσο μακρινό όνειρο να γίνει πραγματικότητα και να είναι η πρώτη κατσαρίδα αστροναύτισσα αλλά μπορεί να είναι κανείς σίγουρος ότι δεν το έχει μετανιώσει που δεν έζησε κοντά στις φιλενάδες της κατσαρίδες, στις αδελφές της και στο σόι της και για το ότι ποτέ της δεν κατάλαβε ότι το μακρινό και απλησίαστο φεγγάρι δεν είναι εκεί πέρα δυτικά αλλά μέσα στην καρδιά του καθενός χωριστά. Άλλο να αγωνίζεσαι να φτάσεις αυτό που είναι πολύ ψηλά μέσα σε σένα και άλλο να αγωνίζεσαι να κατακτήσεις κάτι που φαίνεται απλησίαστο και ονειρικό σε σένα. Ή μήπως το μακρινό φεγγάρι ανέτειλε και έδυε τελικά μέσα στην καρδιά της μικρής ΙΩΑΝΝΑΣ;