Κύριε ΥΠΟΥΡΓΕ

Νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ,λέει, ήταν εκεί. Ο υπουργός απουσίαζε.
Από πού απουσιάζατε ,κύριε υπουργέ, από τη δουλειά σας, από τα καθήκοντά σας, από το σχολείο σας, γιατί για σας το ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ είναι το δικό σας σχολείο.
Εκεί είναι ο χώρος που δέχεστε τους δασκάλους των παιδιών σας, γιατί σαν υπουργός έτσι θα έπρεπε να βλέπατε όλα τα Ελληνόπουλα σαν δικά σας
παιδιά ,εκεί ακούτε τις απόψεις τους, εκεί προβληματίζεστε , εκεί παίρνετε αποφάσεις καθοριστικές για το μέλλον των παιδιών σας, εκεί δημιουργείτε, εκεί χαράζετε την αυριανή πολιτική για το που πάει η εκπαίδευση σ αυτόν τον τόπο.
Αλλά κύριε υπουργέ μάλλον δεν νιώθετε έτσι. Εσείς φαίνετε δεν αγωνιάτε αν θα φοιτήσει φέτος το δικό σας παιδί στο νηπιαγωγείο, αν θα κάνει μάθημα σε καθαρές και περιποιημένες αίθουσες, αν θα έχει δασκάλους. Δε σας ενδιαφέρει να νιώθει ότι το σέβεται η πολιτεία, ότι είναι πλάι του, δίπλα του , κοντά στα πραγματικά προβλήματα που το απασχολούν.
Κύριε υπουργέ προβλήματα ,σε κάθε τομέα της ζωής μας ,πάντα θα υπάρχουν. Ο υπουργός όμως και οι κατάλληλοι φορείς πρέπει να είναι πάντα εκεί. Να δέχονται , να ακούν, να συμμερίζονται, να κατανοούν, να συζητούν, να σέβονται και να προσπαθούν.
Είναι θλιβερό ΔΑΣΚΑΛΟΙ να βρίσκουν πόρτες κλειστές. Τι ερμηνεία θα δώσουν στους μαθητές τους για τις λέξεις διάλογος, συνεργασία, κοινή προσπάθεια, σεβασμό στην προσωπικότητα του πολίτη;

Μάθηση ή Εφιάλτης

Εμείς οι μεγάλοι ονειρευόμαστε ακόμα το σχολείο, κι όταν το ονειρευόμαστε, στριφογυρίζουμε στο κρεβάτι.
Εξετάσεις, διαγωνίσματα , τεστ, έλεγχοι, μακρόστενοι διάδρομοι, μεγάλες αίθουσες πίσω από κλειστές πόρτες και το αυστηρό βλέμμα είτε του δασκάλου ή της δασκάλας είτε του καθηγητή.
<< Αρχίζουν σήμερα οι πανελλήνιες εξετάσεις …>>,<<την Τετάρτη ανακοινώνονται τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων …>>, και μόνο στο άκουσμα παρόμοιων ειδήσεων κάτι μέσα σου χτυπάει το καμπανάκι του άγχους .
Ουφ..! πραγματικά αγχώθηκα.
Δεν το φαντάζομαι έτσι το ιδανικό σχολείο.
Γιατί μοιάζουν με φυλακές τα περισσότερα σχολεία μας; Γιατί η γνώση δεν είναι χαρά ,όπως το παιχνίδι ,αλλά περιορισμός; Με ποιο κριτήριο, με ποια καρδιά, κλείνουμε ένα παιδί σε μια τάξη και το κρατάμε φυλακισμένο εκεί μέσα για τέσσερις ώρες;
<<Μη σηκώνεσαι από το θρανίο σου>>, <<Μείνε στη θέση σου..>>, << Μη μιλάς στο διπλανό σου..>>, << Πρόσεξέ με……>> , πόσες μα πόσες προστακτικές χρησιμοποιούμε καθημερινά ,απευθυνόμενοι σε ένα παιδί έξι -εφτά-οχτώ ή εννιά χρονών.
Πού είναι ο αέρας, το οξυγόνο, η ζωή στα σχολεία μας τη στιγμή που όλα γύρω μας αλλάζουν με θεαματική ταχύτητα;

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΦΕΤΟΣ......ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ......ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΦΕΤΟΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ........ΓΙΑΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΦΕΤΟΣ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΛΕΙΤ.........
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΜΗΔΕΝ.